اختراع گرامافون

گرامافون اختراع برلینر

امیلی برلینر بسیاری از مشکلات گرامافون را کشف کرد.
این مشکلات توسط مخترع درسخنرانی مؤسسه فرانکلین در فیلادلفیا در سال ۱۸۸۸ شرح داده شد.
او خیلی زود به این نتیجه رسید که :
از قالب دیسک همراه با ارتعاش جانبی که لئون اسکات در فضانورد خود استفاده کرده بود، استفاده کند.
ارتعاش با صحبت کردن در انتهای قسمت بزرگ یک بلندگو ساخته شده که انتهای کوچک آن یک دیافراگم نازک بود که می تواند آزادانه ارتعاش کند.
یک قلم نازک متصل به دیافراگم آهنگ های کوچک را روی شیشه های سیاه پوشش می دهد.
سپس می توان از این لرزش ها عکس گرفت و مورد مطالعه قرار گیرد.

برلین تصمصم گرفت تا با فونوگراف کار کند،
ابتدا او سعی کرد تا ردپای ظریف را که در شیشه سیاه ساخته شده بود به وسیله گراور سازی به وسیله عکاسی به مفهوم قوی تری تبدیل کند.
بعد از تلاش های بسیار برلینر وارد فرایندی شد که دیسک های روی را از روی معمولی با مخلوط روغن مایع و بنزین سرد بسازد.
سپس خط های زیبا به وسیله سوز پیوسته به میکا دیافراگم ساخته شد که ارتعاش سوزن به این طرف و آن طرف رفع شد.
پس از آن دیسک را در محلول اسیدی غوطه ور کرد.
پس از یک زمان مشخص ، اسید خطوط خالص را را به شیارهای عمق روی تبدیل کرد و قسمت های باقی مانده دیسک دست نخورده باقی ماند.

با ارتعاشی که روی صفحه روی ایجاد شد، ان را روی یک صفحه گردونه قرار داد و صدا را با سوزن فولادی بازگرداند.
و این گونه بود که اولین گرامافون اختراع شد و به عنوان نخستین اختراع برلینر در تاریخ ۸ نوامبر ۱۸۸۷ به ثبت رسید.

آموزش موسیقی با بهترین آموزشگاه موسیقی در سهرودی
تهران ابتدای سهروردی جنوبی (نبش حجازی) ساختمان شماره یک – پلاک ۱۵ – واحد ۱۰

 

 

مطالب مرتبط